Epitaph
Şundan çok değil, üç sene falan önce dünya yansa umurumda değildi. Elli yaşıma kadar zevk alarak dolu dolu yaşadığım, hayallerimin beni mutlu edecek kadar bir bölümünü gerçekleştirdiğim bir hayatım vardı. O gün ölsem, sorun değil, elden ayaktan düşmüşken yaşayacağım bir on yılı yaşamamış olurdum diye düşünüyordum. Sonra sevgili kızım geldi. Böylece dünya yansa umurumda olmaya başladı. Sevgili 🐝Mezzy🐝'nin geleceği en büyük önceliğim oldu. O gün, bu gün, bu akşam içecek iyi bir şarap var mı dan, lan İran'la bir savaş çıkacak mı türü endişelere terfi ettim. Bu endişelerim basit kuruntular değil sevgili arkadaşlar. Ne yazık ki, etrafta dünyayı yeni bir düzene sokacak, bunun için de kan dökecek yeteri kadar neden ve yeteri kadar manyak, bu manyakların en manyağının elinin altında da dünyadaki tüm hayatı sonlandırmaya yetecek kadar nükleer silah var. Neyse, amacım bu akşam jeo-politika tartışmak değil. Yukardakileri size halet-i ruhiyemi biraz anlatabilmek için yazdım. Bir de gecen...